Helaas, mijn laatste dag als 'Kreta Reporter'

Echt de aller, aller, allerlaatste dag!

Vandaag hebben we heerlijk tot 9 uur geslapen en zijn daarna strompelend naar de eetzaal gegaan. Tip voor iedereen die de kloof wil gaan lopen, doe dit aan het einde van je vakantie!

Na het zeer uitgebreide ontbijt lopen we naar het dorp. We willen nog wat spulletjes kopen en natuurlijk afscheid nemen van Olivia.

Als we langs de begraafplaats lopen zien we dat er een begrafenis bezig is. Een klein vrouwtje in het zwart gekleed zit ontroostbaar te huilen. We wenden onze blikken af en lopen zo snel mogelijk verder. Aan de andere kant van de begraafplaats zien we meerdere toeristen aan het hek staan kijken en zelfs foto’s maken! Schandalig! Ook wij moeten er toch niet aan denken dat tijdens een afscheidsplechtigheid een groep Chinezen met camera’s om hun nek aankomen en vanaf 5 meter afstand foto’s gaan maken!

Waarom niet een beetje respect voor de mensen die hier wonen. Het is niet een groot Madurodam! Sla bijvoorbeeld een sjaal om je schouders als je een kerkje gaat bezichtigen en houdt rekening met de lokale bevolking.

In Malia gaan we eerst Olivia gedag zeggen. Als we binnenkomen vertelt ze dat haar man naar Heraklion is voor een gezondheidsonderzoek en dat ze wacht op zijn telefoontje. Weer een spannende dag voor haar. We geven haar de zak drop met de klompjes. Haar kleinzoon zit op school, maar ze weet zeker dat hij van het snoep zal genieten. Olivia zorgt sinds het overlijden van haar zoon voor de jongen als zijn moeder aan het werk is. Als we weg gaan pakt ze ons stevig beet en krijgen we een grote knuffel. We beloven dat we vanuit Nederland nog eens iets laten horen. Als we de winkel uitlopen krijg ik een schort met Grieks geborduurde tekens erop. Zo lief!

Een beetje ontdaan lopen we naar de overkant van de straat waar er schaduw is. Dan rijdt er een man op een scooter langs en hij roept uitbundig gedag en komt naar ons toe rijden. Dan zien we het, het is de ober van gisteravond. Hij wenst ons hartelijk een goede terugreis en we krijgen ook van deze man een hand voordat hij doorrijdt.

Onderweg naar het zaakje die heerlijke verse smoothies maakt, zie ik allerlei mooie bloemen. Overal op Kreta en eigenlijk in heel Griekenland zie je de mooiste planten en bloemen. Niet in aardewerkpotten, maar meestal gewoon in lege olijfblikken. Echt een Grieks straatbeeld. Ik maak dus maar een paar foto’s en ook van de allereerste bananenboom die ik ooit heb gezien maak ik een nieuwe foto. Vijf jaar nadat…… Leuk om aan Romy te laten zien.

Denise koopt nog wat laatste spulletjes en dan gaan we terug naar onze kamer. We zijn voor het eerst overdag in het hotel dus we gaan kijken hoe de lunch is. Die is net zo uitgebreid als de andere maaltijden. We scheppen ruim op en het eten is echt heerlijk. De kleine Griekse hamburgertjes met tzatziki saus zijn schandalig lekker. Omdat het de laatste dag is loop ik toch ook nog even langs het dessertbuffet. Er staat zoveel, maar ik zit te vol om het allemaal te proberen. Helaas.

Na de lunch gaan we op het strand onder een parasol liggen. Denise gaat lezen en ik loop een paar keer naar de zee. Ik wil voordat we weer teruggaan nog even genieten van het uitzicht van het blauwe water en de hoge bergen achter me. Bij de beachbar nemen we één cocktail voordat we ons gaan douchen& omkledenen naar het vliegveld te gaan.

Als de koffers dan toch echt dicht zijn en achter in de auto staan ga ik nog even gedag zeggen bij de receptie. We rijden met de airco vol aan naar het vliegveld en laten daar de auto op een parkeerplek met een bord van Traffic Cars achter. Sleutel onder de stoel en deuren open was de instructie. Jammer, ik had deze best mee naar Nederland willen nemen.

Minas komt om zes uur afscheid van ons nemen en we krijgen een fles Raki van hem. Hij vertelt dat deze door zijn vader is gemaakt. Minas gaat binnen informeren bij welke balie we moeten inchecken zodat wij er al staan voordat de bus vol medepassagiers er is. Dan is het tijd om echt afscheid van Minas te nemen. We beloven terug te komen en hij belooft zijn site te sturen met diverse accommodaties zodat we kunnen kiezen. Na drie zoenen en ook weer een knuffel zwaaien we hem gedag en gaan inchecken.

Eenmaal door de douane horen we dat er een storm is in Nederland en dat ons toestel vertraagd is. Ook verandert ons gate nummer de hele tijd en hierdoor is het een chaos in de hal. We gaan maar zitten en zien hoe het in de verte langzaam donker wordt boven de heuvels van Hersonissos.

De dagen zijn voorbij gevlogen. We hebben de eerste dag keuzes moeten maken wat we wel en niet wilden doen. We hadden nog vrijkaarten voor zoveel andere dingen zoals een jeepsafari en het Waterworldpark. Er is nog zoveel te beleven en te doen hier. We hebben meerdere mensen ontmoet die we terug willen zien zoals Minas, Victor en Olivia.

KRETA WIJ KOMEN TERUG!!

Caribisch uitziend 'Chrissi Island'

Als om half acht de wekker gaat voel ik het al, ik kan mijn benen niet normaal bewegen. Wat een spierpijn!!! Ik maak Denise wakker en ook zij heeft er last van. We strompelen naar de ontbijtzaal en spreken af dat als er iemand langsloopt we tegen elkaar zeggen ‘Samariakloof' zodat de mensen begrijpen waarom we zo raar lopen.

Het ontbijt smaakte weer heerlijk en om 08.45 uur worden we door de bus opgepikt om naar Chrissi Island te gaan.

Chrissi Island is het meest zuidelijke en warmste punt van Europa. Het eiland is onbewoond op één van de laatste Cederbossen in Europa na. Chrissi betekent goud en de mensen op Kreta noemen het dan ook ‘Gouden Eiland'.

We rijden naar Ierapetra om daar de veerboot te pakken. Ierapetra is een van de rijkste steden op Kreta. Ze leven hier van de fruitteelt en overal langs de weg zie je kassen staan. Napoleon heeft hier in 1798 een week doorgebracht bij een lokale familie toen hij op doorreis was naar Egypte. Dit huis staat er nog en is te bezoeken. Helaas hebben wij hier geen tijd voor en stappen we aan de haven op de boot.

Alle zitplaatsen zijn bezet dus we gaan op het benedendek aan de reling hangen. Onze benen willen echt niet vandaag. Terwijl wij zo hangen zie ik een bekend gezicht, Ilona ze heeft bij mij op school gezeten. Heel grappig zo ver van huis zie je een bekend gezicht.

Als we aankomen varen bij het eiland is het water diep blauw. We stappen van boord en volgen de bordjes naar Golden Beach. Onderweg komen we een man tegen die in de schaduw van een boom hout aan het bewerken is. Overal om ons heen staan bomen met de meest rare vormen.

Als we op het strand aan de andere kant van het eiland aankomen weten we niet wat we zien. Het water is hier van kristalhelder tot turquoise en het strand ligt vol met de mooiste kleine schelpjes. We leggen onze handdoeken neer en gaan de zee in. Het water is heerlijk en we gaan liggen lezen. Na een half uur zijn we het liggen zat en gaan langs het water lopen.

Verderop langs het strand zijn fossielenrotsen en natuurlijke zoutbronnen. Het is een beschermd natuurgebied dus we mogen de schelpen die we zien niet meenemen. Ach die paar hele kleintjes waar er honderden van liggen zullen ze toch niet missen? Ze zullen zo leuk staan in mijn reiskast........

Aan de overkant zien we de hoge bergen van Kreta. Tussen dit eiland en Kreta zijn heel wat schepen gezonken. Het eiland is in handen geweest van piraten en deze hebben aardig huisgehouden hier. Aan de andere kant van het eiland staat nog een kerkje met hierom heen nog wat graven uit die tijd. Helaas vliegt de tijd voorbij en redden we het niet meer om daar heen te lopen.

We varen en rijden terug en zijn rond half acht bij het hotel terug. We springen snel onder de douche en nemen dan een drankje aan de poolbar. Vandaag gaan we eten in Malia, maar eerst trakteert Denise op een behanding met Garufa visjes in Fish Spa Malia. Als we daar aankomen moeten we plaatsnemen op een bankje en worden onze voeten gewassen boven een stenen kom. Hierna krijgen we operatieschoentjes aan en mogen we 20 minuten van onze voeten laten eten. We krijgen het voor elkaar om 4 mensen binnen te halen die ook een behandling willen ;)! Als de wekker gaat dat de tijd om is doen we weer de plastic schoentjes aan en krijgen we een voetmassage! Wat een verwennerij en wat een heerlijk gevoel na die wandeling van gisteren!

Hierna gaan we naar een echt Grieks restaurant en nemen Feta Saginaki als voorgerecht en maken een praatje met de ober. Na het smakelijke voorgerecht neemt Denise Gyros en ik Souvlaki. Voordat we willen afrekenen krijgen we nog een drankje van het huis.

Morgen hadden we eigenlijk met een gids op pad gegaan en zouden we met Minas gaan lunchen in Gouves. De gids kon helaas niet dus we hebben morgen niets te doen. Misschien eigenlijk best lekker een dagje genieten van alles wat het hotel te bieden heeft. Eén zak drop met het Delfts Blauw erin& eraan bedoeld voor de gidsis nu over en gaan we naar Olivia brengen, voor haar kleinzoon. Kunnen we haar gelijk gedag zeggen.

Dit was het dan. De allerlaatste avond in Malia als Kreta Reporter! We hadden acht volle dagen, maar wat zijn ze voorbij gevlogen!

Samariakloof, een echte uitdaging!

Vandaag om 04.30 uur gaat de wekker want om 05.00 uur worden we opgehaald om naar de Samariakloof te worden gebracht.

De Samariakloof is ongeveer veertien miljoen jaar geleden ontstaan doordat de rotsen spleten door verschuivingen in de aardkorst. In 1962 is het gebied van de Samariakloof uitgeroepen tot nationaal park omdat er bijzondere planten groeien en zeldzame dieren leven, zoals de bedreigde Kri Kri geit. In de kloof ligt het dorpje Samaria, dat sinds1965 niet meer wordt bewoond. In de kloof vindt je ook enkele kleine Byzantijnse kapelletjes. Vaak in de buurt van een waterbron. Rondom deze bronnen zijn rustplaatsen gebouwd, die op hun beurt vaak de naam van de kapel of nederzetting dragen.

Terwijl wij staan te wachten op onze bus lopen er enkele mensen voorbij die nu pas hun bed gaan opzoeken. Best wel een raar contrast, wij met onze wandelschoenen en een fles water, zij op hakken en een glas drank.

De bus rijdt via Rethymnon richting Chania en daar buigt hij af om aan de 1300 meter klim naar boven te beginnen. We zien heel mooie uitzichten, maar ik heb ook veel bloedstollende momenten als ik naar beneden kijk.

Onze Russische ‘zeer gebrekkig' Engels sprekende gids legt uit om welke tijd we welke rustplaats voorbij moeten zijn want we mogen de boot om 17.30 uur niet missen en geeft ons een kaart waarop we kunnen zien waar de verschillende rust en waterplaatsen zijn. Ze legt ons uit dat we ons moeten afmelden als we de kloof uitgaan omdat er anders een zoektocht opgestart wordt. De startkaartjes moeten we dus goed bewaren.

Om 10.30 uur komen we aan in Xyloskalo en kunnen we eindelijk aan de 18 km lange tocht beginnen. We lopen in het begin nog allemaal in een rij naar beneden wat niet echt lekker loopt, maar uiteindelijk verspreidt iedereen zich toch wel.

We lopen over keien en langs een houten reling de diepte in en zien daar de ‘ambulance' staan. Als er iets mocht gebeuren met je in de kloof ben je hierop aangewezen om de kloof uit te komen. Pff best een benauwend idee eigenlijk.

Na een uurtje gaan we op een hele grote steen in naar beneden kletterend water zitten en eten daar ons brood ontspannen op. We genieten van de rust en het koele water.

Op sommige stukken staan borden dat het gevaarlijk is omdat er stenen naar beneden kunnen vallen en dat doorlopen gewenst is. Dat lukt de eerste kilometers nog aardig, maar naarmate we verder de kloof in zijn kunnen we niet zo hard meer lopen.

We lopen alleen maar over keien en rotsen en op een gegeven moment heb ik zo vaak mijn tenen gestoten dat ik het gevoel heb dat mijn nagels vol bloed zitten. Ik durf mijn schoenen niet uit te doen want om ze daarna weer aan te doen lijkt me geen pretje. Denise heeft precies hetzelfde gevoel en met opgekrulde tenen lopen we verder om ons zelf maar niet meer te stoten.

Als ik van een grote rots wil afstappen gaat het fout en klapt mijn enkel dubbel en lig ik ineens op mijn kont. Mijn enkel en hand doen zeer, maar snel weer opstaan en dorlopen want er lopen allemaal mensen om ons heen. We klauteren over houten bruggetjes en zien dan eindelijk de IJzeren Poort! Nu is het niet ver meer.

Wat een opluchting als we aan het eind van de kloof zijn. YES YES YES, we hebben het gehaald! In vijf uur hebben we de tocht gelopen. We geven onze kaartjes af en gaan bij het eerste de beste zaakje wat we tegenkomen zitten en bestellen een verse jus d' orange. Als ik mijn schoenen dan eindelijk uit kan doen zie ik dat er helemaal geen bloed zit..... maar wat een verademing om weer op mijn slippers te lopen.

Als we in Agia Roumeli aankomen neem ik eerst een duik in de Libische Zee voordat we naar het restaurant gaan waar we moeten verzamelen. We bestellen een pita Gyros en ik neem een heerlijke Metaxa met cola light. De boot vertrekt om half zes en met een slakkengang varen we naar Chora Sfakia waar de bus op ons staat te wachten.

Ik heb het ijskoud en de terugreis duurt erg lang. In het donker rijdt de chauffeur aardig door, maar we zijn toch pas om 23.00 uur terug in het hotel.

Bij de poolbar bestellen we allebei twee drankjes die we meenemen naar onze kamer. We gaan genieten in een warm bad en dan op ons eigen terras nog een drankje en een sigaretje roken.

Als we in onze kamer zijn zit er een hagedis van zo'n 10 cm. op de muur. Denise probeert hem eerst te verjagen, maar hij blijft zitten waar hij zit. Ik pak dan de vuilnisbak en wil deze over hem heen zetten zodat ik hem daarna in het gras kan zetten. Als ik dat doe gaat hij rennen en valt zijn staart op de grond. De staart blijft bewegen en ik voel me best schuldig dat ik zijn staart heb afgehakt! Ik besluit de receptie maar te bellen om te zeggen dat er een beest in onze kamer is en of iemand hem kan komen weghalen. Als de man vraagt of hij groot is, antwoord ik: 'Ik weet niet wat jullie groot vinden, maar ik vind hem groot'. Binnen 5 minuten stond er een beveiliger die ons naar buiten stuurde en de hagedis uit onze kamer haalde. Eindelijk konden we gaan slapen.

Morgen weer een wekker, dit keer om 07.30 uur

Lychnostatis, Piskopiano & Old Village Hersonissos

Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Ik ben een strandwandeling gaan maken langs het mooie strand hier en heb foto’s van de opkomende zon gemaakt. Het was bijzonder om hier op het complex te lopen zonder alle andere gasten. Toen ik terug kwam in onze kamer was Denise al wakker. We zijn gaan ontbijten en hebben weer de lekkerste dingen gegeten met uitzicht op de zee. De lucht zat helemaal dicht en het zag er dreigend uit.

We gaan vandaag naar het openluchtmuseum Lychnostatis. Als we bij de ingang komen worden we welkom geheten door Carla. Zij is getrouwd met één van de familieleden die het museum hebben opgebouwd en nog steeds onderhouden. Ze laat ons een film zien en vraagt of we willen aansluiten bij een Nederlandstalige rondleiding die ze gaat geven. We nemen haar aanbod aan want uitleg krijgen over de dingen die je ziet is altijd mooi. We zien een fruit en kruidentuin, oude originele huizen van herders, boeren en rijke families, een school, een olijvenpers, een authentiek kerkje en nog veel meer. De mensen waren vroeger heel vindingrijk, als je ziet wat ze deden om hun levensmiddelen te beschermen tegen muizen en hoe de herders hun geitenmelk koel hielden dan vind ik dat echt heel knap. Wat ik echt indrukwekkend vond was een windmolen die stukje voor stukje naar het museum is overgebracht nadat de allerlaatste echt werkende molenaar in 1975 is overleden. De molenaar schreef elk jaar voor zijn vrouw op haar 'naamdag'een gedicht voor haar op een steen van de molen. Hij heeft dit zelfs gedaan nadat ze was overleden. Overigens in het hele museum zijn volksspreuken te zien. Deze staan ook allemaal in dezelfde folder.Bij de ingang van hetmuseum krijg je een folder met alle gedichten en spreuken. Uiteraard is deze folder er in alle talen.

Gedichten van de molenaar voor zijn Eleni:

21-05-1944

Als een bloeiende roos was je, toen ik je nam

en naar de molen bracht.

Ieder jaar dat voorbij ging

maakte je een bloemblaadje armer.

21-05-1970

Een bloeiende roos was je,

maar je blaadjes vielen,

totdat een grote storm

ze allemaal heeft meegenomen.

Ook vertelt Carlaons alle verhalen over de gebruiken en gewoontes van het echt Kretenzische leven. Ik beveel echt iedereen aan om dit museum te gaan bezoeken als je op vakantie bent in Kreta en dan speciaal in de gemeente Hersonissos!

Terwijl wij in het museum waren is de zon op volle kracht teruggekomen en is het erg heet. We zetten dan ook de airco hoog als we in de auto stappen om naar Piskopiano te rijden.

Piskopiano is een mooi oud dorp met een nog echte Griekse uitstraling. We lopen het dorpje rond en nemen een frappe bij Lichnos. Zittend op de ‘roofgarden’’ onder een dak van druiventrossen hebben we uitzicht op de zee. We moeten het belachelijke bedrag van 4 euro afrekenen. Ik snap niet waarom mensen in Nederland steeds maar klagen dat Griekenland zo duur is geworden!

Na Piskopiano rijden we naar ‘The Old Village Hersonissos’. Ook hier hebben we het mooi uitziende dorpje weer doorgewandeld en ik heb in een echt Grieks winkeltje allemaal zakjes kruiden gekocht zodat we thuis ook nog kunnen nagenieten van het Griekse leven! Voordat we teruggaan naar de auto nemen we op een schattig terras een smoothie van heerlijk vers fruit. Ik raad iedereen aan om in de avond naar The Old Village te gaan. Zoveel leuke restaurantjes hebben we gezien!

Voordat we naar het hotel terug rijden stoppen we even om de nodige spullen in te slaan voor morgen. Dan worden we om 5 uur in de ochtend opgehaald om de Samariakloof te lopen. 18 kilometer in de volle zon door de kloof, maar het schijnt het waard te zijn. We komen pas rond half elf in de avond terug dus morgen zal er geen verslag komen.

Hierna nemen we aan de beachbar een drankje voordat we de lucht ingaan aan een parachute achter een speedboot. Voor het hotel op het strand zit Dolphins Water Sport en met hun gaan we de lucht in. Als gast van hotel Sirens krijgen we korting! Altijd meegenomen! Op een ‘banaan’ worden we naar de boot gebracht. Eenmaal vastgeklonken gaan we dan de lucht in. Wat een belevenis zeg! Het uitzicht en de stilte boven zijn adembenemend! Als we weer beneden zijn worden we op een jetski opgehaald om ons terug naar het strand te brengen. Degene die ons terug vaart geeft vol gas en springend over de golven racen we terug naar het strand. De eigenaar geeft ons een cd met foto’s en hij zet ze op ons verzoek ook op een USB zodat Minas ook deze foto’s heeft als ik maandag alle foto’s kopieer naar zijn USB.

Het wordt morgen een lange dag, de wekker gaat om 04.30 uuren zondag worden we weer om half negen in de ochtend opgehaald om naar een onbewoond eiland te gaan. We hebben een druk schema, maar het is super leuk om te doen! Echt mijn manier om vakantie te vieren!

Meeting met de burgemeester van Hersonissos

Ik was vroeg wakker dus ben ik lekker op het strand op een ligbedje gaan liggen lezen. Er waren nog maar weinig mensen en met het geluid van de zee op de achtergrond was het heel ontspannen. De zon is nu ook nog niet zo sterk dus is het lekker.

Om tien uur ga ik Denise wakker maken en dan gaan we samen ontbijten. Het ontbijt in Sirens Beach is zeer uitgebreid en we zitten heerlijk in de schaduw vlakbij de zee te genieten van ons eten.

Hierna gaan we ons klaarmaken voor de afspraak met de burgemeester. Om half één worden we op het stadhuis van Hersonissos verwacht. Minas wacht ons op en ik rij achter hem aan naar het stadhuis. We drinken een koel glas water en wachten tot de burgemeester klaar is met zijn bespreking. Dan worden we naar binnen geroepen en heet de burgemeester Zacharias Doxastakis ons hartelijk welkom. We krijgen een boek over archeologische vondsten in Hersonissos en een dvd over Hersonissos. We zitten gezellig in zijn kamer en eten typisch Griekse lekkernijen en kletsen wat. Hierna komt het allerergste wat ik maar kan bedenken. We moeten voor de camera in het Engels vertellen waarom iedereen hierheen moet komen om hun vakantie te vieren. Nachtenlang heb ik dit geoefend, maar eenmaal zittend in de raadzaal op de plek van de burgemeester sla ik volledig dicht. Ik heb voor mijn gevoel een hoofd als een tomaat en het water loopt werkelijk van mijn rug af. Alles wat ik had bedacht om te vertellen komt er niet uit. Zelfs tijdens het stukje in het Nederlands wat ik erna doe, kom ik niet uit mijn woorden. Minas vraagt of ik het terug wil zien……. NEE is het antwoord! Ik ga dit noooit bekijken! Ik had ook nee kunnen zeggen, maar omdat je toch een stukje verantwoordelijkheid hebt heb ik het gedaan.

Minas verteld dat hij nog contact heeft met de gids wanneer we de tour gaan doen en ook gaat hij regelen met hotel Sirens Beach dat we maandag pas de kamer uit hoeven als we naar het vliegveld gaan en dat ik internet gratis krijg. Nu koop ik elke keer een kaart.

Na de afspraak op het stadhuis gaan we eerst iets drinken. We hebben dringend behoefte aan een sigaret en iets nats! We zitten op een terras en de eigenaar komt een praatje met ons maken en vertelt wat hij van de Nederlandse zaken hier vindt. Niks dus…. Ik snap het ook niet, je gaat toch niet naar Griekenland om een broodje frikandel te eten bij Hoek van Holland?

Nadat de frappe en de cola op zijn gaan we shoppen in Hersonissos. Denise dan want voor mij hoeft dit niet. Het leuke is dat ik een tas en een portemonnee koop en Denise niks.

Als we klaar zijn stappen we in de bloedhete auto en rijden naar het Lychnostatis Museum. Jammer genoeg is het museum gesloten en we gaan dus een andere keer. We wachten totdat Minas ons vertelt wanneer we met de gids op pad gaan en de andere dag kunnen we dus hierheen. Zaterdag en zondag hebben we al een tour geboekt dus zijn we hele dagen weg.

Eenmaal bij het hotel aangekomen gaan we naar de strandclub naast ons hotel (Beachclub Dolphin) en gaan daar zitten op een zeer comfortabele bank. We bestellen beide een Metaxa Cola en genieten van een appel waterpijp, de zon, het strand en de mensen om ons heen.

Als we teruglopen naar onze kamer is de zon verdwenen en hangen er donkere wolken boven de bergen naast ons.

Het ware verhaal van Spinalonga & de gezonken stad Elous

Gisteren zijn we voordat we gingen eten nog een drankje gaan doen aan de poolbar hier in het hotel, we zaten heerlijk aan het verlichte zwembad te ontspannen met een cocktail. Nadat de drankjes op waren zijn we weer naar Olivia Shop (Main Road Malia) gegaan. Ik had een hoed nodig omdat we de Samariakloof gaan lopen. Bij alle winkels hier zijn hoeden te koop, maar ik gun het deze lieve vrouw meer dan wie dan ook. We worden hartelijk ontvangen en zij vertelt dat haar man naar de begraafplaats is om de kaars en het wierook bij hun zoon aan te steken. Thuis branden ze dit ook elke avond voor hem. Ik heb zo’n bewondering voor dit kleine sterke vrouwtje! Wij vertellen haar dat we willen gaan eten in ‘The Old Town’ en zij beveelt Stablos & Elizabeth aan. We gaan haar advies opvolgen, maar eerst gaan we twee dagtochten boeken. Als we het restaurant gevonden hebben worden we welkom geheten door de eigenaar. We krijgen een tafel en Denise mag de wijn voorproeven die ze heeft besteld. Als we onze drankjes hebben genieten we van het mooie tafereel om ons heen. Ondanks dat we op internet hebben gelezen dat Malia vol is met Engelse toeristen zijn we nu beland op een stukje ongerept Kreta. De Engelse toeristen zijn er wel, maar je hoeft je daar niet tussen te mengen als je niet wilt. Het eten dat we kregen was overheerlijk! Voordat we de zaak konden verlaten kregen we een schaal fruit en Raki van het huis aangeboden. Uit fatsoen kon je dit gewoon niet weigeren, maar de Raki was zo sterk. We hebben er één opgedronken maar de ander niet!

Vanmorgen hebben we weer ontbeten in het hotel en het was weer zeer uitgebreid en overheerlijk. Je hebt hier niet het gevoel in een of andere vreetschuur te zijn beland. Alles gaat even netjes en er is genoeg voor iedereen. Overigens moet je wel netjes gekleed zijn anders kom je niet binnen.

Na het ontbijt stappen we weer in onze geweldige auto en gaan op weg naar Elounda. Nadat we de hoofdweg hebben verlaten komen we bij elke bocht adembenemende uitzichten tegen. Soms kunnen we de auto even kwijt langs de weg voor een foto, maar vaak ook niet.

We hebben om half elf afgesproken met Victor Zorbas in café Babel. In dit café zijn grote delen van de serie ‘Who Pays The Ferryman’ opgenomen. Vijf jaar geleden hebben wij met Victor de tour naar Spinalonga gedaan en we waren toen zo onder de indruk dat we dit opnieuw wilden beleven. Via de mail hebben Victor en ik afgesproken en we begroeten elkaar met drie kussen. Het blijkt dat er nog twee Poolse journalisten aanwezig zijn. Victor weet nog wie we zijn en van het artikel wat geplaatst is van mij op de site van het Griekenland Magazine. Ook het cijfer van Romy d‘r spreekbeurt weet hij nog! Een bijzondere man. Met zijn vijven hebben we tot half één een gesprek en we schrijven allemaal het nodige op in onze notitieblokjes. Victor heeft jarenlang onderzoek gedaan naar het leven van de Leprozen op het eiland. Dit wordt hem niet in dank afgenomen door veel mensen. Zij willen de waarheid verbloemen en zitten niet te wachten op ‘het echte verhaal’. Je kan wel zeggen dat dit een missie is voor Victor. Vol met emotie vertelt hij het verhaal en wij hangen aan zijn lippen.

Om half één start de daadwerkelijke tour en wij lopen naar het treintje wat vol zit met mensen die de tour mee willen maken. We gaan met de trein eerst de berg op naar het dorp Vrouhas. Dit is een dorp zonder winkels, dokter of scholen. Anno 2012 lijkt dit zeer op het Spinalonga van toentertijd. Onderweg komen we de echte geiten van Kreta tegen en restanten van originele windmolens.

Eenmaal in het dorp vertelt Victor wat de kapelletjes langs de weg inhouden. Ik dacht dat deze geplaatst werden omdat er iemand overleden was bij een ongeluk, maar er zijn meerdere redenen.

Halverwege de terugweg stoppen we voor het werkelijke verhaal van Spinalonga en om foto’s te maken. In de schaduw onder een grote boom vertelt Victor het verhaal en toont ons hierbij foto’s uit zijn boeken.

Na het ongelooflijke verhaal te hebben gehoord rijden we naar de ‘Verzonken stad van Elous’. Deze stad is in 250 jaar voor Chr. getroffen door een tsunami en is grotendeels onder water komen te staan. We zien net boven water de resten van een stadsmuur en een huis komen. Als we verder rijden komen we bij twee hele oude windmolens en we zien de vloer van de tempel van Artemis. Toeristen komen hier niet omdat de Grieken vertellen dat de stad ergens anders in een baai ligt. Zo kunnen ze genieten van opbrengsten van dag en duiktochten. Jammer dat de mensen hierdoor de echte mooie bezienswaardigheden missen. Jammer ook dat Victor hierdoor vijanden heeft. Zij willen niet dat hij de waarheid vertelt.

We sloten de tour af bij de mooiste Byzantijnse kerk van Kreta. De ‘Church of Constantinou & Elenis’. Victor vertelt hier wat hij met deze tour wil bereiken en de meeste van ons zijn tot tranen geroerd.

Deze 82 jarige man heeft als ‘missie’ Spinalonga. Hij wordt aan alle kanten tegen gewerkt. Mensen vertellen dat hij al dood is of dat zijn tour zo duur kost. Op de treintjes staat ‘See More, Discover More and Enjoy more for less money ‘. Dit is zeker waar! Dit middagvullende programma kost 15 euro. Na deze tour weet je zoveel meer over Spinalonga, De Verzonken Stad en nog veel meer. Victors credo is ‘Be The Ferry Man’. Meer ga ik er niet over verklappen want ik geef iedereen het advies: als je naar Kreta gaat doe dan zeker de tour met Victor! Ik denk dat iedereen onder de indruk terug komt!

Na de tour bieden we Victor nog een drankje aan om hem te bedanken. We krijgen zijn oude en nieuwe dvd en Victor belooft dat hij voordat zijn nieuwe boek ‘Waarom Niet’’ uitkomt hij mij een exemplaar stuurt zodat ik hem kan lezen. Uiteindelijk nemen we afscheid van deze zeer charismatische man. Dit afscheid zal niet voor lang zijn want ik wil Frans dit ook laten meemaken dus we gaan snel nog eens terug.

We rijden terug naar Malia en nemen dan aan het begin van het mooie lange zandstrand een drankje en een souflaki. Hierna rijden we naar het hotel en gaan van de laatste zonnestralen genieten op het strand. Beide met een cocktail en ik blader het boek van Victor nog eens door wat ik heb meegenomen van huis.

We eten vanavond in het hotel en daarna gaan we even Malia in.

Morgen de ontmoeting met de burgemeester van Hersonissos. Ik heb nu al een nerveus gevoel!

Spinalonga, een eilandje met een omtrek van 850 meter. Het ligt tussen de baai van Mirabello en Elounda.

Spinalonga werd voor het eerst bekend in de 9e eeuw. Tijdens de bezetting van Kreta door de Arabieren in de negende eeuw was het eiland een schuilplaats voor Christenen, die hier voor hun veiligheid een kleine vesting bouwden. Tijdens de 500 jaar durende bezetting van Kreta door de Venetianen is er een vesting op Spinalonga gebouwd. Deze vesting is in het jaar 1715 in handen van het Ottomaanse rijk gevallen en werd een Turks dorp.

In 1903, toen Kreta een republiek werd, besloot de regering dat alle Turken Kreta moesten verlaten. De Turkse bewoners van Spinalonga weigerden echter dit eiland te verlaten. Om geen geweld te gebruiken tegen deze Turken besloot de regering alle melaatsen van Kreta naar het eiland te verbannen. De ziekte lepra werd gezien als besmettelijk dus de Turken werden bang en verlieten ‘vrijwillig’ het eiland. Zo is de leprakolonie ontstaan en deze is pas opgeheven in 1957.

Tip: http://victorzorbas.com/nl_index.html

Vruchtbaar Lassithi en geboorteplek Zeus

Ik ging vanmorgen vroeg een foto maken van het eiland waar we gisteren heen gezwommen zijn en zag dat ook hier 's ochtends mensen vroeg hun bed uitgaan om bedjes op het strand te claimen. Raar want als wij ‘s middags laat aankomen zijn er bedjes genoeg.

We hebben vanmorgen heerlijk gegeten in het hotel. Een uitgebreid ontbijtbuffet stond op ons te wachten: croissants, fruit, alle soorten brood, gekookte, spiegel en roereieren met spek of pancake's, alles was aanwezig. We hebben heerlijk op het terras ontbeten en zijn daarna met de auto op weg gegaan naar het Lasithi Plateau.

Eerst nog even een stop bij de begraafplaats gemaakt. Wat ziet dat er ‘fleurig' uit. Overal verse bloemen en op heel veel graven brandende wierook. Een oude man zwaaide gedag naar een foto op een grafsteen, waarschijnlijk zijn vrouw. Vriendelijk knikte hij naar ons terwijl wij weer naar de auto liepen.

We nemen de ‘The Old Traditional Road' naar het Lasithi Plateau en deze gaat gepaard met honderden haarspeldbochten en mooie vergezichten. Helaas horen er bij de vergezichten ook diepe ravijnen waar we langs rijden.

Onderweg stoppen we in het dorpje Krasi. Hier komt het bergwater naar beneden sijpelen en wordt opgevangen in grote stenen kommen. Dit is zuiver drinkwater. Wat eigenlijk het bijzondere is in dit dorpje is de 2015 jaar oude plataan. Wat een indrukwekkende boom met een omtrek van wel zeker 15 meter. Een knoestige stam met grote gaten erin. Wat leuk dat we dit gezien hebben. We wisten dit niet, maar stopten omdat het dorpje er zo leuk uitzat.

Als we het dorp weer uitgereden zijn komt er een grote touringcar op de smalle weg aangereden. Ik remde af en ging zover als het mogelijk was naar de rechterkant. De touringcar minderde geen vaart en reed onverstoorbaar op nog geen 5 cm langs ons. Ik deed mijn ogen dicht en dacht, oke nu gaat de zijkant van de auto eraf. Gelukkig was er niks aan de hand, maar met enige hartkloppingen reed ik verder.

We stoppen nog een keer bij een mooi uitkijkpunt. Helaas is hier door een brand een heel stuk land verloren gegaan. Je rook de brandlucht nog dus dit was pas gebeurd. Een triest gezicht.

Eindelijk zagen we dan een bord waar de Dikti grot op aangegeven stond. Hier is Zeus geboren. Langs het mooie groene Lasithi Plateau rijden we op de weg naar de parkeerplaats van de grot. Als we de auto eindelijk ergens kwijt kunnen lopen we achter de rest van alle toeristen aan. We lopen over een hobbelig pad naar boven. Onderweg worden ons ‘taxi's' aangeboden. (Even toelichten, met taxi's worden ezels bedoeld die in de hitte met passagiers op hun rug heen en weer naar boven moeten lopen). Het weggetje naar boven is uiteindelijk zo'n 1,5 km lang en met de brandende zon op ons was het best een aardige klim. Eenmaal boven dalen we af in een grot met wel honderd traptreden. Beneden in de grot ziet het er heel mooi uit. Grote stalagmieten hangen vanaf het plafond naar beneden en sommige zijn zo glad geworden door het water wat erlangs loopt dat het wel geglazuurd lijkt. In het kleine ondergrondse meertje liggen duizenden geldstukken. Ook wij werpen er een euro in en gaan dan vervolgens al die trappen weer op naar boven. Pff dat viel niet mee! Toen we weer terug kwamen bij de parkeerplek hebben we een heerlijk groot glas vers geperste jus de orange genomen. Dat hadden we wel verdiend.

Als we de ellenlange weg terug rijden in de tweede versnelling en af en toe in de derde zien we ineens een originele windmolen staan. We zetten de auto even langs de kant om een foto te maken. Een paar kilometer verder zien we een heel mooi oud gebouw en ook daar stoppen we even. Het is Monastery St. Michael & Gabriel en is gebouwd in 1593. Helaas kunnen we niet naar binnen omdat we blote schouders en benen hebben. Volgende keer toch maar iets in de achterbak doen wat we om ons heen kunnen slaan.

Eindelijk komen we bij de hoofdweg en we rijden door naar Koutouloufari. Een schattig dorpje dat boven Hersonissos ligt. Midden in het dorpje staat een beeldschoon kerkje en in de bomen van de tuin groeien echt honderden granaatappels. Een mooi gezicht. We drinken en eten iets bij Creco en hebben in de verte uitzicht op de extreem blauwe zee.

Hierna rijden we terug naar het hotel. We gaan nog even zwemmen in de zee en laten ons opdrogen op een bed op het strand met een Tequila Sunrise. Het is High Tea bij de beachbar dus ik neem een schotel met allemaal zoete hapjes mee. Heerlijk ontspannen na een dagje rond touren.

We hebben weer een leuke dag gehad en hij is nog niet afgelopen want vanavond gaan we eten in de ‘Old Town' van Malia.

Zeus, de oppergod!

De zoon van Kronos &Rheia. Een orakel voorspelde vader Kronos dat één van zijn zoons hem in de toekomst van de troon zou stoten. Om dit te voorkomen besloot Kronos al zijn pasgeboren zonen op te eten. Toen Rheia zwanger was van Zeus verstopte ze zichzelf in een afgelegen donkere grot om de geboorte van haar kindje geheim te houden. Zeus groeide op in deze grot. Hij dronk de melk van een geit en de bijen brachten hem honing. De priesters van de streek hielpen ook hem te beschermen. Ze sloegen hard op hun wapenuitrusting als Zeus huilde. Hierdoor ontdekte Kronos zijn zoon niet en zo kon Zeus later regeren vanaf de berg Olympus De Dikti grot is de grot waar Zeus is geboren en deze grot kijkt uit over het mooie Lassithi Plateau.

Lassithi Plateau

Dit is de grootste hoogvlakte van Griekenland. De vlakte ligt op ongeveer 800 meter hoog en wordt omringd door het Diktigebergte met in het noorden de Selenaberg. Door het smeltwater van de omliggende bergen is de vlakte erg vruchtbaar. De lappendeken van vruchtbare akkers, tuinen en boomgaarden vormt een schril contrast met de kale, grijze hellingen er omheen. Op de hoogvlakte worden vooralaardappelen en graanverbouwd. De Venetianen begonnen hier graan te verbouwen, maar eerst moest er iets bedacht worden tegen het water waarmee de vlakte steeds vol liep. Een irrigatiesysteem werd aangelegd en de ruïnes van eeuwenoude stenen windmolens zijn nog terug te vinden. Lassithi staat bekend om de honderden kleine historische windmolentjes

Eerste dag als 'Kreta Reporter'

Eindelijk ging de reis naar Kreta als ‘Crete Reporter' dan toch beginnen. Vannacht om twee uur werden we opgehaald en naar Schiphol gebracht. We hadden al online ingecheckt dus alleen even de koffers afgeven, dachten we. Het begon al met de koffers wegen: de mijne woog 20.1 en die van Denise 19.9. We hadden geluk anders hadden we toch de koffers moeten openen en er iets uit moeten halen. Daarna de paspoort controle. Denise mocht zo doorlopen, maar ik werd apart geroepen. Er zat te veel metaal in mijn handbagage dus dat mens ging mijn hele tas leeghalen. Ze stond raar te kijken toen er twee zakken drop van een kilo uit kwamen met Delfts blauwe klompjes eraan en een I Love Holland koelkastmagneet erin. Tja, ik wilde een typisch Nederlands cadeautje meenemen en om nou een kilo kaas te geven....

We vlogen in ruim drie uur naar Heraklion. Denise sliep, maar aan de linkerkant zag ik de zon opkomen. Alle kleuren oranje en aan de andere kant besneeuwde bergtoppen. Wat een adembenemend gezicht! Na een rustige landing (dat vol in de remmen gaan vind ik alleen niet zo fijn) stond Minas op ons te wachten. We werden zeer hartelijk begroet en kregen een tas vol met informatie en vrijkaarten voor een jeep safari, Watercity, Cretaquarium en Lychnostatis Traditional Museum. Minos bracht ons met zijn auto naar Hersonissos en daar stond een hele mooie Chevrolet voor ons klaar, beschikbaar gesteld door Traffic Car. Minas reed voor ons uit naar hotel Sirens Beach in Malia en ik voelde me geweldig goed, rijdend in een auto over Kreta met de mooiste landschappen om ons heen.

In het hotel werden we welkom geheten door de manager. Toen hij mij de hand schudde zei ik: ‘'kalli mera' , hierop begon de man Grieks tegen mij te spreken wat ik uiteraard niet versta. Tien woorden en meer niet, nog niet! Ik heb Minas en de manager hun zakken drop overhandigd en uitgelegd dat dit typisch Nederlands snoepgoed is. We kregen wat te drinken aangeboden want na een half uur was onze kamer klaar. Denise en ik namen een cocktail bij de beachbar, uitkijkend over de mooie blauwe Griekse zee. Onze koffers werden naar de kamer gebracht en wat voor een kamer.... we hebben een villa-kamer beneden. Ons terras zit aan een tuin met de mooiste palmbomen! WOW!!!! We voelen ons wel VIP's hoor!

We zijn gaan lunchen op het terras van het hotel met de zee vlakbij. Hierna zijn we Malia ingegaan om de boel een beetje te verkennen. Oud Malia is werkelijk schattig! Er zitten hele leuke restaurantjes met tafels onder een dak van bloemen. Kleine straatjes en vriendelijke mensen. Een hele oude vrouw gekleed in het zwart zwaaide ons vriendelijk gedag en we kregen een grote glimlach. Natuurlijk heb je ook de grote toeristen zaken in het dorp beneden bij het strand, maar je kan zelf kiezen waar je wilt gaan eten of iets drinken.

Vijf jaar geleden heeft Denise een typisch Griekse blouse gekocht met olijven hierop geborduurd. Het oude vrouwtje van wie ze toen de blouse kocht had ons hart gestolen. Een lieve vrouw. De zaak zit in Malia en omdat de blouse van toen toch wel een maatje groter kan gaan we kijken of de winkel er nog zit. ‘Olivia Shop' aan het einde van de hoofdweg in Malia richting Sissi. Haar man stond achter de toonbank en toen we vertelde dat we voor zo'n zelfde blouse kwamen belde hij zijn vrouw die zich naar de winkel spoedde. De man ging ondertussen twee trossen druiven halen, een witte en een blauwe tros. Die waren voor ons, uit eigen tuin. Voor zover deze mensen ons hart nog niet hadden gestolen, was dit nu wel gebeurd. De vrouw kon zich ons ook nog herinneren en vroeg hoe het met mijn ouders ging. Helaas had ze zelf niet al te leuk nieuws. Zij was in 2009 haar zoon verloren. Haar kleinzoon van zeven was nu elke dag bij haar terwijl zijn moeder hard moet werken om de kost te verdienen. Zoveel leed en toch nog zo vriendelijk. Heel knap! Denise kocht een blouse en ik een shirt voor Frans. Denise kreeg een handgemaakt Grieks sjaaltje cadeau. Wat een lieve mensen zijn die Grieken toch. Dag 1 en we maken het alweer mee. De druiven liggen in de koelkast en we gaan zeker deze week nog terug voor een praatje!

We zijn vandaag in en rond Malia gebleven. Aan het eind van de dag zijn we naar het eilandje voor het mooie strand hier gezwommen. Op het eiland staat een heel klein wit kerkje. Daarna hebben plannen voor de hele week gemaakt, liggend op een bedje op het strand. Het is echt waar, maar we komen nu al dagen te kort. Vrijdag is de afspraak met de Burgemeester van Hersonissos en alle andere dagen zijn ook al vol gepland. We hebben acht volle dagen omdat we gunstige vliegtijden hebben, maar dat is echt te kort! Sommige vrijkaarten kunnen we niet eens gebruiken en we hebben een keuze moeten maken in het aanbod van wat er allemaal te doen is.

Twee tips:

Sissi

Sissi is een charmant gezellig toeristendorp. Een Grieks dorpje waar je nog warm word onthaald Vroeger was het een oud vissersdorp, maar de laatste jaren leeft men meer van het toerisme. De haven is er wel nog steeds, maar nu met daaromheen gezellige cafe's, bars en taveernes. Vooral in de avond ziet het er gezellig, sprookjesachtig en romantisch uit. Zeer zeker de moeite waard om een bezoekje te brengen!

Opgravingen paleis van Malia

Tussen Malia en Sissi ligt vlak aan zee het paleis van Malia. Althans de opgravingen hiervan. Het is het twee na grootste Minoïsche paleis op Kreta. Knossos is de grootste, maar waar de opgravingen van het paleis van Malia het meest verschillen van Knossos, is het feit dat het paleis van Malia niet is gereconstrueerd. Vrijwel alles aan ... het paleis is nog authentiek. Nog een voordeel: er lopen hier geen hordes toeristen dus je kunt alles op je gemak bekijken.

Dit paleis, waar volgens de mythe Sarpidon, de broer van Minos zetelde, werd het eerst gebouwd rond 1900 AD. De op dat moment al grote nederzetting, waarvan sommige delen rond het paleis afgeschermd zijn, werd op deze manier een paleis-stad. Dit Kretenzische bouwwerk had geen verdedigingsmuren en was gebouwd volgens een heel ingewikkeld patroon, het grondplan leek een labyrint. Het paleis werd door een aardbeving verwoest rond 1.700 jaar voor het begin van onze jaartelling. Het werd hierna direct weer opgebouwd. De resten die momenteel te bezoeken zijn, zijn voornamelijk overblijfselen van het laatste paleis.

Op het midden van het terrein is een expositieruimte te vinden, waar men van alles probeert uit te leggen over de opgravingen. Dit maakt een bezoekje aan het terrein vrij interessant. Ook is bij de entree een boekje te koop over de opgravingen. In dit boekje wordt alles over het paleis helder uitgelegd. Bij alle belangrijke punten zijn tevens bordjes geplaatst waardoor het oriënteren op het terrein eenvoudiger wordt.

Probeer je eens in te denken... Het dagelijkse leven van de Minoïers, de ceremonies en festiviteiten die op het grote binnenplein gehouden werden.