Echt de aller, aller, allerlaatste dag!

Vandaag hebben we heerlijk tot 9 uur geslapen en zijn daarna strompelend naar de eetzaal gegaan. Tip voor iedereen die de kloof wil gaan lopen, doe dit aan het einde van je vakantie!

Na het zeer uitgebreide ontbijt lopen we naar het dorp. We willen nog wat spulletjes kopen en natuurlijk afscheid nemen van Olivia.

Als we langs de begraafplaats lopen zien we dat er een begrafenis bezig is. Een klein vrouwtje in het zwart gekleed zit ontroostbaar te huilen. We wenden onze blikken af en lopen zo snel mogelijk verder. Aan de andere kant van de begraafplaats zien we meerdere toeristen aan het hek staan kijken en zelfs foto’s maken! Schandalig! Ook wij moeten er toch niet aan denken dat tijdens een afscheidsplechtigheid een groep Chinezen met camera’s om hun nek aankomen en vanaf 5 meter afstand foto’s gaan maken!

Waarom niet een beetje respect voor de mensen die hier wonen. Het is niet een groot Madurodam! Sla bijvoorbeeld een sjaal om je schouders als je een kerkje gaat bezichtigen en houdt rekening met de lokale bevolking.

In Malia gaan we eerst Olivia gedag zeggen. Als we binnenkomen vertelt ze dat haar man naar Heraklion is voor een gezondheidsonderzoek en dat ze wacht op zijn telefoontje. Weer een spannende dag voor haar. We geven haar de zak drop met de klompjes. Haar kleinzoon zit op school, maar ze weet zeker dat hij van het snoep zal genieten. Olivia zorgt sinds het overlijden van haar zoon voor de jongen als zijn moeder aan het werk is. Als we weg gaan pakt ze ons stevig beet en krijgen we een grote knuffel. We beloven dat we vanuit Nederland nog eens iets laten horen. Als we de winkel uitlopen krijg ik een schort met Grieks geborduurde tekens erop. Zo lief!

Een beetje ontdaan lopen we naar de overkant van de straat waar er schaduw is. Dan rijdt er een man op een scooter langs en hij roept uitbundig gedag en komt naar ons toe rijden. Dan zien we het, het is de ober van gisteravond. Hij wenst ons hartelijk een goede terugreis en we krijgen ook van deze man een hand voordat hij doorrijdt.

Onderweg naar het zaakje die heerlijke verse smoothies maakt, zie ik allerlei mooie bloemen. Overal op Kreta en eigenlijk in heel Griekenland zie je de mooiste planten en bloemen. Niet in aardewerkpotten, maar meestal gewoon in lege olijfblikken. Echt een Grieks straatbeeld. Ik maak dus maar een paar foto’s en ook van de allereerste bananenboom die ik ooit heb gezien maak ik een nieuwe foto. Vijf jaar nadat…… Leuk om aan Romy te laten zien.

Denise koopt nog wat laatste spulletjes en dan gaan we terug naar onze kamer. We zijn voor het eerst overdag in het hotel dus we gaan kijken hoe de lunch is. Die is net zo uitgebreid als de andere maaltijden. We scheppen ruim op en het eten is echt heerlijk. De kleine Griekse hamburgertjes met tzatziki saus zijn schandalig lekker. Omdat het de laatste dag is loop ik toch ook nog even langs het dessertbuffet. Er staat zoveel, maar ik zit te vol om het allemaal te proberen. Helaas.

Na de lunch gaan we op het strand onder een parasol liggen. Denise gaat lezen en ik loop een paar keer naar de zee. Ik wil voordat we weer teruggaan nog even genieten van het uitzicht van het blauwe water en de hoge bergen achter me. Bij de beachbar nemen we één cocktail voordat we ons gaan douchen& omkledenen naar het vliegveld te gaan.

Als de koffers dan toch echt dicht zijn en achter in de auto staan ga ik nog even gedag zeggen bij de receptie. We rijden met de airco vol aan naar het vliegveld en laten daar de auto op een parkeerplek met een bord van Traffic Cars achter. Sleutel onder de stoel en deuren open was de instructie. Jammer, ik had deze best mee naar Nederland willen nemen.

Minas komt om zes uur afscheid van ons nemen en we krijgen een fles Raki van hem. Hij vertelt dat deze door zijn vader is gemaakt. Minas gaat binnen informeren bij welke balie we moeten inchecken zodat wij er al staan voordat de bus vol medepassagiers er is. Dan is het tijd om echt afscheid van Minas te nemen. We beloven terug te komen en hij belooft zijn site te sturen met diverse accommodaties zodat we kunnen kiezen. Na drie zoenen en ook weer een knuffel zwaaien we hem gedag en gaan inchecken.

Eenmaal door de douane horen we dat er een storm is in Nederland en dat ons toestel vertraagd is. Ook verandert ons gate nummer de hele tijd en hierdoor is het een chaos in de hal. We gaan maar zitten en zien hoe het in de verte langzaam donker wordt boven de heuvels van Hersonissos.

De dagen zijn voorbij gevlogen. We hebben de eerste dag keuzes moeten maken wat we wel en niet wilden doen. We hadden nog vrijkaarten voor zoveel andere dingen zoals een jeepsafari en het Waterworldpark. Er is nog zoveel te beleven en te doen hier. We hebben meerdere mensen ontmoet die we terug willen zien zoals Minas, Victor en Olivia.

KRETA WIJ KOMEN TERUG!!