Gisteren zijn we voordat we gingen eten nog een drankje gaan doen aan de poolbar hier in het hotel, we zaten heerlijk aan het verlichte zwembad te ontspannen met een cocktail. Nadat de drankjes op waren zijn we weer naar Olivia Shop (Main Road Malia) gegaan. Ik had een hoed nodig omdat we de Samariakloof gaan lopen. Bij alle winkels hier zijn hoeden te koop, maar ik gun het deze lieve vrouw meer dan wie dan ook. We worden hartelijk ontvangen en zij vertelt dat haar man naar de begraafplaats is om de kaars en het wierook bij hun zoon aan te steken. Thuis branden ze dit ook elke avond voor hem. Ik heb zo’n bewondering voor dit kleine sterke vrouwtje! Wij vertellen haar dat we willen gaan eten in ‘The Old Town’ en zij beveelt Stablos & Elizabeth aan. We gaan haar advies opvolgen, maar eerst gaan we twee dagtochten boeken. Als we het restaurant gevonden hebben worden we welkom geheten door de eigenaar. We krijgen een tafel en Denise mag de wijn voorproeven die ze heeft besteld. Als we onze drankjes hebben genieten we van het mooie tafereel om ons heen. Ondanks dat we op internet hebben gelezen dat Malia vol is met Engelse toeristen zijn we nu beland op een stukje ongerept Kreta. De Engelse toeristen zijn er wel, maar je hoeft je daar niet tussen te mengen als je niet wilt. Het eten dat we kregen was overheerlijk! Voordat we de zaak konden verlaten kregen we een schaal fruit en Raki van het huis aangeboden. Uit fatsoen kon je dit gewoon niet weigeren, maar de Raki was zo sterk. We hebben er één opgedronken maar de ander niet!

Vanmorgen hebben we weer ontbeten in het hotel en het was weer zeer uitgebreid en overheerlijk. Je hebt hier niet het gevoel in een of andere vreetschuur te zijn beland. Alles gaat even netjes en er is genoeg voor iedereen. Overigens moet je wel netjes gekleed zijn anders kom je niet binnen.

Na het ontbijt stappen we weer in onze geweldige auto en gaan op weg naar Elounda. Nadat we de hoofdweg hebben verlaten komen we bij elke bocht adembenemende uitzichten tegen. Soms kunnen we de auto even kwijt langs de weg voor een foto, maar vaak ook niet.

We hebben om half elf afgesproken met Victor Zorbas in café Babel. In dit café zijn grote delen van de serie ‘Who Pays The Ferryman’ opgenomen. Vijf jaar geleden hebben wij met Victor de tour naar Spinalonga gedaan en we waren toen zo onder de indruk dat we dit opnieuw wilden beleven. Via de mail hebben Victor en ik afgesproken en we begroeten elkaar met drie kussen. Het blijkt dat er nog twee Poolse journalisten aanwezig zijn. Victor weet nog wie we zijn en van het artikel wat geplaatst is van mij op de site van het Griekenland Magazine. Ook het cijfer van Romy d‘r spreekbeurt weet hij nog! Een bijzondere man. Met zijn vijven hebben we tot half één een gesprek en we schrijven allemaal het nodige op in onze notitieblokjes. Victor heeft jarenlang onderzoek gedaan naar het leven van de Leprozen op het eiland. Dit wordt hem niet in dank afgenomen door veel mensen. Zij willen de waarheid verbloemen en zitten niet te wachten op ‘het echte verhaal’. Je kan wel zeggen dat dit een missie is voor Victor. Vol met emotie vertelt hij het verhaal en wij hangen aan zijn lippen.

Om half één start de daadwerkelijke tour en wij lopen naar het treintje wat vol zit met mensen die de tour mee willen maken. We gaan met de trein eerst de berg op naar het dorp Vrouhas. Dit is een dorp zonder winkels, dokter of scholen. Anno 2012 lijkt dit zeer op het Spinalonga van toentertijd. Onderweg komen we de echte geiten van Kreta tegen en restanten van originele windmolens.

Eenmaal in het dorp vertelt Victor wat de kapelletjes langs de weg inhouden. Ik dacht dat deze geplaatst werden omdat er iemand overleden was bij een ongeluk, maar er zijn meerdere redenen.

Halverwege de terugweg stoppen we voor het werkelijke verhaal van Spinalonga en om foto’s te maken. In de schaduw onder een grote boom vertelt Victor het verhaal en toont ons hierbij foto’s uit zijn boeken.

Na het ongelooflijke verhaal te hebben gehoord rijden we naar de ‘Verzonken stad van Elous’. Deze stad is in 250 jaar voor Chr. getroffen door een tsunami en is grotendeels onder water komen te staan. We zien net boven water de resten van een stadsmuur en een huis komen. Als we verder rijden komen we bij twee hele oude windmolens en we zien de vloer van de tempel van Artemis. Toeristen komen hier niet omdat de Grieken vertellen dat de stad ergens anders in een baai ligt. Zo kunnen ze genieten van opbrengsten van dag en duiktochten. Jammer dat de mensen hierdoor de echte mooie bezienswaardigheden missen. Jammer ook dat Victor hierdoor vijanden heeft. Zij willen niet dat hij de waarheid vertelt.

We sloten de tour af bij de mooiste Byzantijnse kerk van Kreta. De ‘Church of Constantinou & Elenis’. Victor vertelt hier wat hij met deze tour wil bereiken en de meeste van ons zijn tot tranen geroerd.

Deze 82 jarige man heeft als ‘missie’ Spinalonga. Hij wordt aan alle kanten tegen gewerkt. Mensen vertellen dat hij al dood is of dat zijn tour zo duur kost. Op de treintjes staat ‘See More, Discover More and Enjoy more for less money ‘. Dit is zeker waar! Dit middagvullende programma kost 15 euro. Na deze tour weet je zoveel meer over Spinalonga, De Verzonken Stad en nog veel meer. Victors credo is ‘Be The Ferry Man’. Meer ga ik er niet over verklappen want ik geef iedereen het advies: als je naar Kreta gaat doe dan zeker de tour met Victor! Ik denk dat iedereen onder de indruk terug komt!

Na de tour bieden we Victor nog een drankje aan om hem te bedanken. We krijgen zijn oude en nieuwe dvd en Victor belooft dat hij voordat zijn nieuwe boek ‘Waarom Niet’’ uitkomt hij mij een exemplaar stuurt zodat ik hem kan lezen. Uiteindelijk nemen we afscheid van deze zeer charismatische man. Dit afscheid zal niet voor lang zijn want ik wil Frans dit ook laten meemaken dus we gaan snel nog eens terug.

We rijden terug naar Malia en nemen dan aan het begin van het mooie lange zandstrand een drankje en een souflaki. Hierna rijden we naar het hotel en gaan van de laatste zonnestralen genieten op het strand. Beide met een cocktail en ik blader het boek van Victor nog eens door wat ik heb meegenomen van huis.

We eten vanavond in het hotel en daarna gaan we even Malia in.

Morgen de ontmoeting met de burgemeester van Hersonissos. Ik heb nu al een nerveus gevoel!

Spinalonga, een eilandje met een omtrek van 850 meter. Het ligt tussen de baai van Mirabello en Elounda.

Spinalonga werd voor het eerst bekend in de 9e eeuw. Tijdens de bezetting van Kreta door de Arabieren in de negende eeuw was het eiland een schuilplaats voor Christenen, die hier voor hun veiligheid een kleine vesting bouwden. Tijdens de 500 jaar durende bezetting van Kreta door de Venetianen is er een vesting op Spinalonga gebouwd. Deze vesting is in het jaar 1715 in handen van het Ottomaanse rijk gevallen en werd een Turks dorp.

In 1903, toen Kreta een republiek werd, besloot de regering dat alle Turken Kreta moesten verlaten. De Turkse bewoners van Spinalonga weigerden echter dit eiland te verlaten. Om geen geweld te gebruiken tegen deze Turken besloot de regering alle melaatsen van Kreta naar het eiland te verbannen. De ziekte lepra werd gezien als besmettelijk dus de Turken werden bang en verlieten ‘vrijwillig’ het eiland. Zo is de leprakolonie ontstaan en deze is pas opgeheven in 1957.

Tip: http://victorzorbas.com/nl_index.html